Τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονη ανάγκη επαναπροσδιορισμού της γαστρονομικής κουλτούρας κάθε τόπου, η οποία έφερε και σημαντικές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο. Η εντοπιότητα θεωρήθηκε σημαντική και αναγκαία κατεύθυνση για όλους εκείνους που ήθελαν να υποστηρίξουν με κάθε τρόπο τη βιωσιμότητα. Η παράδοση κάθε χώρας και η επιστροφή στις ρίζες και στις αυθεντικές συνταγές βρέθηκαν στο προσκήνιο και έδωσαν νέους ορίζοντες στην έμπνευση.
Η περιφρόνηση ταπεινών υλικών που υποστήριζαν την καθημερινή διατροφή κρίθηκε ξεπερασμένη, προκατειλημμένη και κακόβουλη. Μπροστά σε έναν πλανήτη που αιμορραγεί, οι εκπρόσωποι της γαστρονομίας όφειλαν να επανεξετάσουν τις τακτικές τους και να ξαναδώσουν στις τοπικές κουζίνες τη χαμένη τους αίγλη. Οι μικροί παραγωγοί, οι δουλευτές της γης και ονειροπόλοι δημιουργοί προϊόντων που αποπνέουν το άρωμα, την ιστορία και τη γευστική κουλτούρα μικρών κοινοτήτων έγιναν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των νέων μενού.
Ένα δυναμικό κίνημα ξεκίνησε την πορεία του εκπροσωπώντας όλους εκείνους που δεν θέλουν να σπαταλούν πρώτες ύλες, δεν έχουν ανάγκη να ψάχνουν μακριά από τη χώρα τους για τη γεύση των πιάτων τους, αγαπούν τη γη, ακούνε τις ανάγκες της και προσαρμόζουν τις προτάσεις τους ανάλογα με την εποχικότητα και τους ρυθμούς μιας αγνής παραγωγής. Θα αλλάξει ο κόσμος; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Σίγουρα είναι όμορφο να παρακολουθείς την προσπάθεια αλλαγής και να εμπνέεσαι από τους πρωτοστάτες της.
Στο πλαίσιο αυτής της μεταβατικής περιόδου αρχίσαμε να μαθαίνουμε πιο καλά τα προϊόντα που παράγονται στον τόπο μας και θελήσαμε να γνωρίσουμε ακόμα περισσότερα για τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από την παραγωγή τους. Εξάλλου, εμείς, οι άνθρωποι της πόλης, ανέκαθεν θεωρούσαμε ως εξωτικούς όλους εκείνους που επιμένουν να μένουν μακριά από το άστυ, αφοσιώνονται στη γη τους και φέρνουν στην πόρτα μας τα αγνά προϊόντα της παράγωγή της, που ξυπνούν μνήμες και θρέφουν αποτελεσματικά το σώμα και το μυαλό μας.
Εκείνοι, πάλι, έπρεπε να διαχειριστούν μια νέα πραγματικότητα, να υποστηρίξουν ακόμα καλύτερα την παραγωγή τους, να γίνουν πιο εξωστρεφείς, να δουλέψουν καλύτερα την εικόνα τους και στο τέλος να κατακτήσουν μια σίγουρη θέση στον γαστρονομικό χάρτη.
Η Ελλάδα είχε πάντα αγάπη στα βότανα που έβγαιναν από τη γη της. Τα γιατροσόφια είχαν εξέχουσα θέση στην κουλτούρα μας. Με τα χρόνια, βέβαια, άλλα ξεχάστηκαν και άλλα κρίθηκαν γραφικά. Τα ροφήματα, εκεί που ήταν φυσικά, αγνά υλικά, μπήκαν στο περιθώριο.
Η Ελλάδα είχε πάντα αγάπη για τα βότανα που έβγαιναν από τη γη της. Τα γιατροσόφια είχαν εξέχουσα θέση στην κουλτούρα μας. Με τα χρόνια, βέβαια, άλλα ξεχάστηκαν και άλλα κρίθηκαν γραφικά.
Τα ροφήματα, από εκεί που ήταν φυσικά, αγνά υλικά, μπήκαν στο περιθώριο. Ήταν πιο εύκολο να πάρεις ένα χάπι για να ξεπεράσεις μια μικρή αδιαθεσία και πιο απλό να καταναλώσεις ένα έτοιμο ρόφημα που δεν ήξερες καν τη σύνθεσή του. Αν σε ένα κάλεσμα πρότεινες τσάι του βουνού, χαμομήλι ή τίλιο, θα ερχόσουν αντιμέτωπος με τα έκπληκτα μάτια των καλεσμένων σου. Πιθανότατα να σου έκαναν χιούμορ, ότι τους θυμίζεις τη γιαγιά τους, και να σου έριχναν ένα σάλι στους ώμους.
Κοίτα όμως πώς αλλάζουν τα πράγματα και πώς εκείνα που απορρίπταμε με υπεροψία και ολοφάνερη αμάθεια ήρθε ο καιρός να πάρουν τη ρεβάνς και να ξαναβρεθούν με γενναιότητα και πείσμα στη ζωή μας.
Κάπως έτσι συνέβη να απολαμβάνω τα ροφήματα του Grizo & Prasino, μιας επιχείρησης με έδρα την Κομοτηνή που καλλιεργεί βιολογικά βότανα με ορθές πρακτικές καλλιέργειας, συγκομιδής, διαλογής και συσκευασίας.
Παρόλο που αυτή η πραγματικότητα θα αρκούσε για να αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες για την επιχείρηση, εκείνο που κέντρισε το ενδιαφέρον μου ήταν ο λογαριασμός τους στο Ιnstagram, ο οποίος σε παρακινεί σε έναν πιο όμορφο τρόπο ζωής, σε κάνει να θέλεις να γνωρίσεις τα βότανα και να ενστερνιστείς τη φιλοσοφία τους, σε βάζει στη διαδικασία να εκτιμήσεις περισσότερο τις μικρές χαρές της καθημερινότητας.
Και αν νομίζεις πως η επικοινωνία του μέσου δεν παίζει κάποιον σημαντικό ρόλο και ουσία έχει μόνο η ποιότητα των προϊόντων, θα σου πω ότι πέφτεις έξω. Για να μπορέσει ένας παραγωγός να ζήσει αξιοπρεπώς από το επάγγελμά του και να συνεχίσει να παράγει αειφορικά, οφείλει να ξέρει να προβάλλει σωστά τη δουλειά του και να κάνει ελκυστική στους καταναλωτές τη σοδειά του.
Το Grizo & Prasino έχει καταφέρει μια κατακόρυφη ανάπτυξη γιατί δεν πουλάει μόνο βότανα αλλά υποστηρίζει συνολικά μια κουλτούρα την οποία, αν ακολουθήσουμε, θα είμαστε πιο χαρούμενοι και υγιείς άνθρωποι.
Η επιχείρηση ξεκίνησε με την Αγγελική Δράκου και τον Κώστα Παπάζογλου, ζευγάρι στη ζωή και στη δουλειά. Η Αγγελική είναι δικηγόρος και ο Κώστας γεωπόνος. Όταν κάποια στιγμή σκέφτηκαν τι θα ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους για να τη ζουν πιο ουσιαστικά και με χαρά, κατέληξαν στην καλλιέργεια βοτάνων. Ο δρόμος δεν ήταν ανθόσπαρτος. Έπρεπε να δοκιμάσουν καλλιέργειες, να πειραματιστούν, να περιμένουν την παραγωγή, να μάθουν να ακούνε το χωράφι και να χτίζουν παράλληλα μια επικοινωνία.
Ξεκίνησαν με την παραγωγή καλέντουλας σε μεγάλη έκταση, όσο καιρό πειραματιζόντουσαν με τα υπόλοιπα. «Μέχρι να καταλήξουμε στα βότανα που θέλαμε και μπορούσαμε να καλλιεργούμε, ασχοληθήκαμε με την παραγωγή καλέντουλας, την οποία δίναμε στην Κορρέ για την παρασκευή των προϊόντων της. Παρόλο που ήμασταν ευχαριστημένοι με τη συνεργασία μας, σύντομα είδαμε πως όλο αυτό δεν είχε νόημα γιατί δεν ήμασταν αγρότες και ούτε θέλαμε να περιοριστούμε σε αυτό.
Τα χωράφια μας είναι μικρής έκτασης και για να μπορέσουν να μας επιστρέψουν τα χρήματα που χρειαζόμασταν θα έπρεπε να τα διαχειριστούμε διαφορετικά, με τον δικό μας αγρο-οικολογικό τρόπο, με πολλές και διαφορετικές διατάξεις βοτάνων και το δικό μας σύστημα. Έτσι, αποφασίσαμε να συστήσουμε το δικό μας brand και να καθετοποιήσουμε την παραγωγή, αναλαμβάνοντας όλη τη διαδικασία της καλλιέργειας, της συγκομιδής, της επεξεργασίας, της συσκευασίας και της διάθεσης, επιτυγχάνοντας καλύτερα έσοδα. Κάτι τέτοιο σπάνια συμβαίνει στην Ελλάδα, γι’ αυτό και πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να ζήσει από την παραγωγή του», μου λέει η Αγγελική, προσθέτοντας ότι αν και παραμένουν στα δέκα στρέμματα με τα οποία ξεκίνησαν, έχουν καταφέρει μεγάλη πρόοδο και εξέλιξη σε κάθε τομέα.
Βέβαια, τώρα από τη γη τους βγαίνουν πολλά παραπάνω βότανα. Τα στρέμματα είναι χωρισμένα σε μικρά χωράφια, στα οποία καλλιεργούνται περισσότερα από τριάντα βότανα, άλλα σε πειραματικό στάδιο και άλλα σε μικρές παραγωγές.
Έχουν καταλάβει πως έτσι λειτουργεί καλύτερα η γη τους και βελτιώνεται η ποιότητα του εδάφους τους, πράγμα πολύ σημαντικό για τον Κώστα. Παράλληλα, καλλιεργώντας ποικιλία βοτάνων, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν γευστικούς συνδυασμούς και να δοκιμάζουν νέα μείγματα.
Πηγή: https://www.lifo.gr/