Η πρόσφατη έξαρση της ευλογιάς των αιγοπροβάτων σε αρκετές περιοχές της χώρας έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στον πρωτογενή τομέα, καθώς οδήγησε στην αναγκαστική θανάτωση χιλιάδων ζώων. Αν και το επίκεντρο της κρίσης φαίνεται να είναι οι αιγοπροβατοτρόφοι, δεν πρέπει να υποτιμηθούν οι σοβαρές και άμεσες επιπτώσεις που υφίστανται και οι παραγωγοί ζωοτροφών. Το πλήγμα που δέχεται ο κλάδος αυτός είναι βαθύ, πολυδιάστατο και με προεκτάσεις που θα γίνουν ορατές και στο επόμενο διάστημα.
Με τη μαζική μείωση του ζωικού κεφαλαίου, η ζήτηση για ζωοτροφές — όπως τριφύλλι, καλαμπόκι, βίκο, βρώμη και μείγματα ενσιρωμένων φυτών — έχει ήδη αρχίσει να φθίνει. Οι κτηνοτρόφοι που υποχρεώθηκαν να θανατώσουν τα κοπάδια τους είτε σταματούν εντελώς την προμήθεια ζωοτροφών, είτε την περιορίζουν δραστικά. Αυτό δημιουργεί ένα ντόμινο που επηρεάζει άμεσα τους καλλιεργητές ζωοτροφικών φυτών, οι οποίοι βλέπουν την αγορά να συρρικνώνεται, ενώ παράλληλα τα κόστη παραγωγής παραμένουν υψηλά. Το αποτέλεσμα είναι η συσσώρευση απούλητης παραγωγής, μειωμένη ρευστότητα και αβεβαιότητα για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο.
Ως αποτέλεσμα από τη μείωση της ζήτησης, προκύπτει και ένα δεύτερο πρόβλημα: η πτώση των τιμών. Με μικρότερη ζήτηση και αυξημένη προσφορά, οι τιμές πώλησης των ζωοτροφών τείνουν να υποχωρήσουν, φέρνοντας σε ακόμα πιο δυσχερή θέση τους παραγωγούς. Αυτό αποτελεί ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα σε περιοχές που στηρίζονται σε μονοκαλλιέργειες ζωοτροφών και εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τη συνεργασία με αιγοπροβατοτρόφους της ευρύτερης περιοχής.
Επιπλέον, η αβεβαιότητα γύρω από την εξέλιξη της επιζωοτίας καθιστά αδύνατο τον ορθό προγραμματισμό για την επόμενη καλλιεργητική χρονιά. Οι παραγωγοί δεν γνωρίζουν αν θα υπάρχει ζήτηση, σε ποιο βαθμό και με ποιους όρους, γεγονός που εντείνει τον προβληματισμό και αποθαρρύνει την επένδυση σε σπόρους, λιπάσματα και αγροτικά εφόδια.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι αναγκαία η παρέμβαση της πολιτείας τόσο σε επίπεδο αποζημιώσεων όσο και σε επίπεδο στρατηγικού σχεδιασμού για τη στήριξη όλων των εμπλεκόμενων κλάδων. Δεν αρκεί να στηριχθούν μόνο οι πληγέντες κτηνοτρόφοι· απαιτείται μια ολιστική αντιμετώπιση που να περιλαμβάνει και τους παραγωγούς ζωοτροφών, οι οποίοι αποτελούν κρίσιμο κρίκο στην αλυσίδα της πρωτογενούς παραγωγής. Χωρίς αυτούς, η ανασυγκρότηση της κτηνοτροφίας στο μέλλον θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
Η ευλογιά των αιγοπροβάτων είναι, αναμφίβολα, μια σοβαρή υγειονομική κρίση. Ωστόσο, οι συνέπειές της δεν είναι μόνο κτηνιατρικές. Αφορούν ευρύτερα την αγροτική οικονομία, την επιβίωση των παραγωγών και την αγροτική κοινωνία συνολικά. Είναι, λοιπόν, καθήκον όλων των φορέων — κρατικών και ιδιωτικών — να λάβουν άμεσα και συντονισμένα μέτρα, πριν οι επιπτώσεις γίνουν μη αναστρέψιμες.
