Η Τιμή ελαιολάδου τώρα..και το μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας

Τρέχουσα και μέση τιμή του ελαιολάδου στην Ισπανία 4,25/kg, ενώ πριν 1-2 μήνες ήταν στα 3,60/kg. Το extra παρθένο είναι πάνω από 4 ευρώ .

Άρα μιλάμε για μια αύξηση περίπου 15-17%, αυτό μεταφράζεται στα 4,4-4,6/kg στην Ελληνική αγορά.

Η τιμή στην Ιταλία:

Brand/φήμη: “Made in Italy”

Η Ιταλία έχει «χτίσει» εδώ και δεκαετίες μια ισχυρή διεθνή φήμη στο ποιοτικό ελαιόλαδο, όπως έκανε και με το κρασί. Ο καταναλωτής (ειδικά εκτός Ευρώπης) θεωρεί το ιταλικό λάδι “premium” και πληρώνει γι’ αυτό – ακόμα κι αν πολλές φορές το λάδι προέρχεται από Ισπανία ή Ελλάδα και απλώς εμφιαλώνεται στην Ιταλία.

Το ιταλικό marketing του ελαιολάδου είναι ίσως το πιο επιτυχημένο παγκοσμίως.

Κόστος παραγωγής & πιστοποιήσεις

Οι Ιταλοί παραγωγοί συχνά:

Συχνά χρησιμοποιούν πιο παραδοσιακές ποικιλίες, που δίνουν λιγότερο λάδι ανά κιλό αλλά με υψηλότερη ποιότητα.

Αν εσύ είσαι Ιταλός παραγωγός, δεν πουλάς απλά λάδι – πουλάς εμπειρία, ιστορία και ποιότητα. Αυτό δικαιολογεί τη διαφορά στην τιμή.
Οι συνεταιρισμοί στην Ιταλία δεν λειτουργούν μόνο σαν αποθηκευτικοί ή διαχειριστικοί φορείς, όπως συμβαίνει πολλές φορές στην Ελλάδα.

Αντίθετα, λειτουργούν σαν επιχειρηματικά σχήματα με επαγγελματίες marketers, εμπορική στρατηγική, παρουσία στο εξωτερικό.

Επενδύουν σε:

Πιστοποιήσεις (ΠΟΠ, βιολογικά).

Κοινούς ελαιουργικούς κανόνες ποιότητας.

Μάρκα – brand που αντιπροσωπεύει όλους τους παραγωγούς του συνεταιρισμού.

Παράδειγμα: Ο συνεταιρισμός Frantoio di Santa Téa ή η Olio Roi (Λιγουρία) που ξεκίνησαν συλλογικά, αλλά έγιναν brands αναγνωρίσιμα παγκοσμίως.

Παράγουν σε μικρές ποσότητες, με προσοχή στη λεπτομέρεια.

Έχουν πολλά έξοδα λόγω: Βιολογικών καλλιεργειών. ΠΟΠ / ΠΓΕ πιστοποιήσεων (π.χ. “Toscano IGP”). Παραδοσιακής συγκομιδής (χειρωνακτικά ή ημιμηχανικά).

Η Ιταλία έχει πολιτικές στήριξης γεωργικών brands εδώ και δεκαετίες.

Τεράστια ποσά έχουν επενδυθεί από:

• Ευρωπαϊκά προγράμματα προβολής ΠΟΠ προϊόντων.
• Προώθηση στο εξωτερικό (π.χ. ΗΠΑ, Ασία).
• Συμμετοχή σε εκθέσεις, food fairs, awards κ.λπ.

Π.χ. η Ιταλία κάθε χρόνο οργανώνει εθνικά περίπτερα στη Νέα Υόρκη, Τόκιο, Ντουμπάι με θέμα το “Italian Olive Oil Excellence”.

Υπάρχει κουλτούρα εκπαίδευσης:

• Γευσιγνώστες, sommeliers λαδιού, πιστοποιημένοι.
• Σεμινάρια marketing αγροτικών προϊόντων.
• Κολλέγια και πανεπιστήμια με εξειδικευμένα προγράμματα αγροτουρισμού και olive oil business.

Εάν η φιλοσσοφία μας, ο τρόπος σκέψης-δράσης, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο δεν εξελιχθεί, η τιμή πάντα θα αποτελεί ΤΟ ΚΥΡΙΟ κριτήριο για την εξέλιξη της ελαιοκαλλιέργειας.

Ο Στόχος είναι, ο παραγωγός να εστιάσει στην παραγωγή, εκπαίδευση στο τρόπο καλλιέργειας και σε μονοπάτια που ξέρει, και όχι απαραίτητα στην εμπορία. Λέει μια ελληνική παροιμία: “Αλλού με τρίβεις δέσποτα κι αλλού εγώ έχω το πόνο.” Όταν αλλάξει η νοοτροπία στην Ελληνική ελαιοκομία, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για εξέλιξη.

“Κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε.”