Η καλλιέργεια της ελιάς χωρίζεται βασικά σε τέσσερες περιόδους. Την προανθική περίοδο, την περίοδο αύξησης του μεγέθους του καρπού , την περίοδο ωρίμανσης και την περίοδο του ληθάργου. Κάθε μία από αυτές τις περιόδους είναι ιδιαίτερη και τα δέντρα εμφανίζουν διαφορετικές απαιτήσεις
Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας στον οποίο ξεκινάει η προανθική περίοδο και οι εργασίες του μήνα αυτού καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη του δέντρου. Απαιτούνται λοιπόν οι εξής εργασίες.
- Λίπανση
Είναι ο μήνας που τα δέντρα βγαίνουν από το χειμερινό λήθαργο και ξεκινούν τη διαδικασία αναπαραγωγής μέσα από το στάδιο της διαφοροποίησης των οφθαλμών (2-2,5 μήνες πριν την ανθοφορία). Αυτή η περίοδος είναι από τις πλέον κρίσιμες και ευαίσθητες περιόδους για την παραγωγική ικανότητα του δέντρου. Στη διαδικασία διαφοροποίησης οι απαιτήσεις των δέντρων σε θρεπτικά στοιχεία και νερό βρίσκονται στα ανώτερα επίπεδα του έτους και για το λόγο αυτό προτείνεται η βασική λίπανση να εφαρμόζεται το πρώτο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου.
- Κλάδεμα
Μια από τις πλέον σημαντικές εργασίες που είναι απαραίτητη για την παραγωγική διαδικασία της καλλιέργειας της ελιάς. Η καταλληλότερη περίοδος για την εργασία αυτή είναι το 3ο δεκαήμερο Φεβρουαρίου (20 Φεβρουαρίου έως 20 Μαρτίου) περίοδος που ακολουθεί την χειμερινή ισημερία (22 Φεβρουαρίου) όπου οι ακτίνες του ήλιου (παρόλο το πιθανό ψύχος) διατηρούν τη θερμοκρασία στα δέντρα σε ικανοποιητικά για την καλλιέργεια επίπεδα. Η σχετική ανθεκτικότητα της ελιές στο χειμερινό ψύχος δύναται να μας επιτρέψει να εφαρμόσουμε τη διαδικασία του κλαδέματος και νωρίτερα (σε κάποιες ελαιοποιήσιμες ποικιλίες το κλάδεμα εφαρμόζεται κατά τη συγκομιδή χωρίς ιδιαίτερα για το δέντρο προβλήματα).
Το κλάδεμα όταν εφαρμόζεται νωρίς, βοηθάει ουσιαστικά στην κατανομή των θρεπτικών ουσιών που απορροφούνται από τη ρίζα στα δυναμικά παραγωγικά τμήματα του δέντρου αυξάνοντας την δυναμικότητά τους στο μέγιστο δυνατόν. Σε αντίθετη περίπτωση η ποσότητα αυτή διανέμετε σε όλο τον οργανισμό του φυτού ακόμη και σε τμήματα τα οποία δεν πρόκειται να προσφέρουν στην παραγωγή μειώνοντας από τη μια τη δυναμικότητα των υγειών βλαστών και αυξάνοντας τις συνέπειες του κακού αερισμού από την ανάπτυξη πυκνής βλάστησης, ενώ σε περίπτωση όψιμου κλαδέματος (μετά την καρπόδεση)ποσοστό των θρεπτικών ουσιών θα έχει διανεμηθεί σε τμήματα του δέντρου τα οποία θα αφαιρεθούν, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τις απώλειες στοιχείων από το έδαφος.
- Ράντισμα
Με το κλάδεμα όπως είναι φυσικό δημιουργούνται πηγές στα δέντρα οι οποίες είναι πιθανά σημεία εισόδου μυκήτων και βακτηρίων. Οπωσδήποτε μετά το κλάδεμα (και στην περίπτωση που αυτό αργήσει να εφαρμοστεί) προτείνεται επανάληψη ενός χαλκούχου μυκητοκτόνου το οποίο θα καλύψει τις πληγές και θα βοήθήσει στην καλύτερη φυσική υγειινή των δέντρων. Προς το τέλος Φεβρουαρίου (αρχές Μαρτίου) αρχίζουν να εμφανίζονται στα ελαιόδεντρα προσβολές από ακάρεα (Eriophyidae) τα οποία επιτίθενται στα τρυφερά τμήματα των δέντρων (Οφθαλμοί νεαρά φύλλα) και απομυζώντας χυμούς προκαλόντας ξήρανση και τελικά αποκόλληση τους. Σε δέντρα γερά με καλή φυτουγειά οι ζημιές που προκαλούνται κρίνονται χαμηλού επιπέδου, δύναται όμως οι ζημιές τους να είναι μεγάλης οικονομικής σημασίας όταν τα δέντρα που προσβάλλονται είναι αδύναμα. Σε αυτό το ράντισμα προτείνεται κάποια χαλκούχο σκεύασμα υδροξειδίου σε συνδυασμό με θειάφι ή κάποια χημική δραστική ουσία ακαρεοκτόνου δράσεως (abamectin). Στην εφαρμογή αυτή ωφέλιμο είναι να προστεθούν διαφυλλικά σκευάσματα τα οποία θα δώσουν άμεσα ενέργεια στο δέντρο που θα χρειαστεί για το στάδιο διαφοροποίησης και ανάπτυξης ταξιανθιών που θα ακολουθήσει.