AgroPublic | Δίπλα στον αγρότη, καθημερινά αγροτικά νέα, γεωπονικές δημοσιεύσεις | 436a8697 04bb 415f bd7b f5c4181bb662

Γενικά


Η καλλιέργεια της ελιάς στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει το 87,21% των δενδρωδών καλλιεργειών. Η Ελλάδα είναι τρίτη ελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο, μετά την Ισπανία και την Ιταλία. Παγκοσμίως η Ελλάδα είναι πρώτη στην παραγωγή μαύρων ελιών και τρίτη στην παραγωγή ελαιόλαδου. Στο έδαφός της καλλιεργούνται περισσότερα από 132 εκατομμύρια ελαιόδεντρα, από τα οποία παράγονται περίπου 350.000 τόνοι ελαιόλαδου ετησίως, εκ των οποίων το 82% ανήκει στην κατηγορία εξαιρετικά παρθένο. Επίσης, καλλιεργούνται περίπου 21 εκατομμύρια δέντρα για την παραγωγή επιτραπέζιων ελιών.

AgroPublic | Δίπλα στον αγρότη, καθημερινά αγροτικά νέα, γεωπονικές δημοσιεύσεις | olive g49a12c4f8 640 1647336002


Ποικιλίες


 Ελαιοποιήσιμες ποικιλίες: 

Κύριες Ελληνικές ποικιλίες:

  •  Κορωνέικη, Μαστοειδής 

Κύριες διεθνείς ποικιλίες: 

  • Κορωνέικη, Αρμπεκίνα (Arbequina),Αρμποσάνα (Arbosana), Φραντοιο (Frantoio),Λετσινο (Leccino), Πικουάλ (Picual).

Επιτραπέζιες ποικιλίες ελιάς και τύποι: 

Κύριες Ελληνικές ποικιλίες:

  •  Καλαμών, Αμφίσσης, Χαλκιδικής.

 Κύριες διεθνείς ποικιλίες:

  •  Καλαμών, Γκορντάλ (Gordal), Μαντζανίλο (Manzanillo) 

Τύποι επιτραπέζιας ελιάς:

  •  Πράσινες ελιές (τσακιστές, χαρακωμένες κτλ.),Μαύρες ελιές (Καλαμών, θρούμπες, ξιδάτες κτλ.)

Παρενιαυτοφορία

Η ελιά χαρακτηρίζεται από το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας (μια χρονιά υψηλής παραγωγής ακολουθείται από χρονιά μειωμένης παραγωγής). Το φαινόμενο αυτό πιθανόν οφείλεται στον ανταγωνισμό μεταξύ βλάστησης και καρπών κατά τη χρονιά της υψηλής καρποφορίας. Η έντασή του μπορεί να μετριαστεί με:

  •   Κλάδεμα τη χρονιά που αναμένεται η υψηλή καρποφορία
  •   Λίπανση (κυρίως με άζωτο, ώστε να ενδυναμωθεί η νέα βλάστηση) 
  •  Άρδευση
AgroPublic | Δίπλα στον αγρότη, καθημερινά αγροτικά νέα, γεωπονικές δημοσιεύσεις | olive trees g911f370f4 640 1647335714

Προετοιμασία εδάφους οπωρώνα – καλλιεργητική πρακτική

  • H επιλογή της κατάλληλης ποικιλίας (ελαιοποιήσιμης ή επιτραπέζιας ή διπλής χρήσης). Η εποχή εγκατάστασης, η διάρκεια και η ένταση παγετών στην περιοχή. Οι φυσικές και χημικές ιδιότητες του εδάφους (δομή του εδάφους, pH, ηλεκτρική αγωγιμότητα (παρουσία αλάτων), υδατοχωρητικότητα, ικανότητα ανταλλαγής ιόντων, διαθεσιμότητα θρεπτικών στοιχείων κτλ.). 

  • Η Διαθεσιμότητα νερού και ποιότητα αυτού. 
  • Προετοιμασία εδάφους και απομάκρυνση βράχων ή ανεπιθύμητων φυτικών υπολειμμάτων. Κατεργασία του εδάφους με καλλιεργητή. Ισοπέδωση εδάφους πολλοί ελαιώνες βρίσκονται σε περιοχές με κλίση. 

  • Εγκατάσταση αρδευτικού συστήματος (για καλλιέργεια επιτραπέζιων ποικιλιών η άρδευση θεωρείται απαραίτητη, ενώ σε πολλές περιοχές οι ελαιοποιήσιμες ποικιλίες καλλιεργούνται ως ξερικές). 

  • Σήμανση της θέσης των δέντρων στον αγρό. Λάκκος φύτευσης, το πλάτος γενικά του λάκκου φύτευσης κυμαίνεται περίπου στα 40–60 εκατοστά ενώ το βάθος του εξαρτάται από την διαθεσιμότητα νερού άρδευσης  σε αρδευόμενους ελαιώνες το βάθος κυμαίνεται περί τα 40–60 εκ. ενώ σε ξερικούς ελαιώνες το βάθος είναι μεγαλύτερο και κυμαίνεται περί τα 60–80 εκ.
    Τα δενδρύλλια φυτεύονται είτε την άνοιξη είτε το φθινόπωρο, ανάλογα με τον κίνδυνο εμφάνισης παγετού (σε περιοχές που δε συμβαίνουν παγετοί είναι προτιμότερο να φυτεύονται τα δενδρύλλια το φθινόπωρο).
AgroPublic | Δίπλα στον αγρότη, καθημερινά αγροτικά νέα, γεωπονικές δημοσιεύσεις | olive tree ge72b461fe 640 1647335628
Κλάδεμα μόρφωσης – καρποφορίας

Μόρφωση δένδρου: 

Κατά τη διάρκεια των 1–3 πρώτων ετών διαμορφώνεται το σχήμα του δέντρου. Τα ελαιόδεντρα διαμορφώνονται κυρίως ως ανοικτά κύπελλα, σφαίρες ή θάμνοι. Στις υπέρπυκνες φυτεύσεις εφαρμόζεται το γραμμικό σύστημα υποστύλωσης των δέντρων και τα δέντρα διαμορφώνονται σε σχήμα ατράκτου-κυπαρισσάκι με έναν κύριο κορμό-οδηγό.


Κλάδεμα καρποφορίας:

Με το κλάδεμα μπορεί να ελεγχθεί μερικώς η ένταση του φαινομένου της παρενιαυτοφορίας. Η ελιά καρποφορεί σε βλάστηση ενός έτους. Στόχος λοιπόν με το κλάδεμα είναι να αναπτύσσεται κάθε χρόνο ικανοποιητική βλάστηση η οποία τον επόμενο χρόνο θα καρποφορήσει.

Λίπανση

Για τον υπολογισμό λοιπόν των αναγκών σε λιπάσματα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη:

  1. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων του εδάφους, παρ’ ότι έχουν ενδεικτικό χαρακτήρα εξαιτίας της περιορισμένης αντιπροσωπευτικότητας  της δειγματοληψίας. 
  2. Τα αποτελέσματα της φυλλοδιαγνωστικής (ανάλυση των φύλλων).
  3.  Την πείρα του καλλιεργητή ο οποίος είναι περισσότερο σε θέση να εκτιμήσει της ανάγκες του ελαιώνα βασιζόμενος στο μέγεθος της τελευταίας παραγωγής σε καρπό και στον όγκο των κλάδων που κόπηκαν κατά το κλάδεμα. Γιατί είναι φυσικό, αν τα δέντρα είχαν παράγει πολύ και κόφτηκαν και πολύ, να ’έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από θρεπτικές ουσίες.
  4. Η ελιά όπως κάθε φυτό χρειάζεται λίπανση κάθε χρόνο. Η ποσότητα λιπάσματος, ο τύπος λιπάσματος και ο χρόνος εφαρμογής καθορίζονται μετά από μελέτη πάρα πολλών παραγόντων.

Γενικά η ελιά απαιτεί κυρίως τα πιο κάτω λιπαντικά στοιχεία:


ΆΖΩΤΟ (Ν):


Το στοιχείο που χρειάζεται σε μεγάλες ποσότητες και κάθε χρόνο. Η ελιά αντιδρά σχεδόν πάντα θετικά στη σωστή και επαρκή λίπανση με άζωτο. Είναι ίσως το στοιχείο με τη μεγαλύτερη ποσοτικά έλλειψη στην καλλιέργεια της ελιάς.Επίδραση αζώτου: Ευνοεί τη βλάστηση, την καρπόδεση, την ανάπτυξη του καρπού και γενικά την εν γένει ανάπτυξη του φυτού. 

Το άζωτο (Ν) ως στοιχείο κυκλοφορεί σε πολλές μορφές.Παράδειγμα λιπασμάτων: Θειική αμμωνία (21% Ν), νιτρική αμμωνία (34% Ν), ουρία (46% Ν) κ.α. Ποσότητα αζώτου: Από βιβλιογραφική ανασκόπηση φαίνεται ότι για τις συνθήκες της Κρήτης χορήγηση 800 φρ. – 1000 γρ. καθαρού αζώτου/ δέντρο/έτος (πρδ. 4,5 κιλά θειική αμμωνία ή 3 κιλά νιτρική ή 2 κιλά ουρία) είναι αρκετή αν και στην πράξη χορήγηση μεγαλύτερων από τις παραπάνω ποσότητες είχαν ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.

Σε μακροχρόνια πειράματα που έχουν λάβει χώρα στο Ινστιτούτο Υποτροπικών Φυτών και Ελιάς Χανίων βρέθηκε ότι χορήγηση 800 γρ. Ν/δέντρο/έτος αύξησε την παραγωγή από 51,8%-105,63% σε σχέση με τις ελιές που δε λιπάνθηκαν καθόλου με Ν.Περίοδος εφαρμογής αζώτου.

Πολύ κρίσιμες περίοδοι κατανάλωσης αζώτου από το δέντρο είναι:

1.Από την έναρξη σχηματισμού νέας βλάστησης (Φεβρουάριο – Μάρτιο) έως και την καρπόδεση (Μάιο)

2. Στάδιο ξυλοποίησης ενδοκαρπίου (τέλη Ιουλίου-αρχές Αυγούστου για τις συνθήκες της Κρήτης).

Τις παραπάνω περιόδους η ελιά πρέπει να είναι επαρκώς εφοδιασμένη με άζωτο.


ΦΩΣΦΟΡΟΣ (Ρ):


Η ελιά γενικά δεν καταναλώνει φώσφορο σε μεγάλες ποσότητες και δεν αντιδρά πάντα στην προσθήκη του στοιχείου αυτού. Στην Κρήτη παρατηρούνται πολύ σπάνια φαινόμενα έλλειψης φωσφόρου. Γενικά προσθήκη Ρ στην ελιά συνίσταται να γίνει μετά από ανάλυση εδάφους ή εναλλακτικά συστήνεται να προστίθεται με φειδώ (πρδ. 10-20 μονάδες Ρ2Ο5 ανά στρέμμα κάθε 3-4 έτη).


ΚΑΛΙΟ (K) :

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η ποσότητα του καλίου που μπορεί να προστεθεί ανά δέντρο τη χρονιά που αναμένουμε παραγωγή είναι από 500 γρ. – 1000 γρ. Κ2Ο/παραγωγικό δέντρο πρδ. 1- 2 κιλά θειικού καλίου (50% Κ2Ο) / δέντρο. Η ελιά παρουσιάζει υψηλές ετήσιες ανάγκες σε Κάλιο, ιδιαίτερα την περίοδο ανάπτυξης και ωρίμανσης των ων καρπών όπου περισσότερο από το 60% του διαθέσιμου Καλίου μεταναστεύει στους καρπούς.

Στις ελαιοποιήσιμες ποικιλίες είναι απαραίτητη η χορήγησή Καλίου σε ποσότητα ίση με αυτή του Αζώτου, ειδικά την χρονιά που αναμένεται μεγάλη καρποφορία, ώστε να αποφευχθεί η μικροκαρπία, να αυξηθεί η ελαιογένεση και να περιοριστεί η θρεπτική εξάντληση των δέντρων που οδηγεί σε παρενιαυτοφορία. Στις επιτραπέζιες ποικιλίες, για την επίτευξη ικανοποιητικής παραγωγής και για την βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του καρπού, η ετήσια χορήγηση Καλίου είναι επιβεβλημένη.

AgroPublic | Δίπλα στον αγρότη, καθημερινά αγροτικά νέα, γεωπονικές δημοσιεύσεις | olive tree flowers g60b36bb70 640 1647335781

Άρδευση


Η ελιά έχει πολύ καλό μηχανισμό άμυνας στην ξηρασία και γι’ αυτό είναι δυνατή η καλλιέργειά της ακόμη και σε συνθήκες μεγάλης ξηρασίας, στις οποίες κανένα άλλο δέντρο δεν μπορεί να καλλιεργηθεί. Όμως, η άμυνα αυτή είναι σε επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη και την απόδοση των δένδρων. 

Έτσι, με κάθε βελτίωση των συνθηκών υγρασίας του εδάφους βελτιώνεται θεαματικά και η παραγωγικότητα, γιατί η ελιά έχει την ικανότητα να αξιοποιεί τέλεια κάθε ποσότητα εδαφικού νερού που της προσφέρεται. Όταν όμως η υγρασία του εδάφους αρχίζει να γίνεται υπερβολική, τα ελαιόδεντρα υποφέρουν περισσότερο απ’ ότι τα άλλα δένδρα. Η άρδευση στην ελιά αποδίδει και θα πρέπει να πραγματοποιείται ιδιαίτερα στις εξής περιπτώσεις:

  • όταν οι βροχοπτώσεις της περιοχής είναι ανεπαρκείς,
  • όταν υπάρχουν αρκετές βροχοπτώσεις, αλλά είναι συγκεντρωμένες το χειμώνα, αφήνοντας τα δέντρα ακάλυπτα κατά τις κρίσιμες περιόδους της άνοιξης και του καλοκαιριού,– όταν το έδαφος είναι αμμώδες ή χαλικώδες με μικρή ικανότητα συγκράτησης του νερού. Η άρδευση συνιστάται ιδιαίτερα σε επιτραπέζιες ποικιλίες ελιάς στις οποίες επιδιώκεται μεγάλο μέγεθος καρπού. Είναι επίσης απαραίτητη για μέγιστη απόδοση σε εντατικές εκμεταλλεύσεις με πυκνή φύτευση δένδρων. 

Η λίπανση και το κλάδεμα συχνά αποδίδουν καλύτερα όταν συνδυάζονται με άρδευση. Η συχνότητα της άρδευσης καθορίζεται ανάλογα με τη διαθεσιμότητα του νερού, κατά τρόπο ώστε να υπάρχει επάρκεια υγρασίας στο έδαφος στις πιο κρίσιμες περιόδους για την καλλιέργεια. 

Η ποσότητα νερού σε κάθε άρδευση ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του εδάφους (περατότητα), το μέγεθος των δέντρων και άλλους παράγοντες. Για παραδοσιακές χαμηλής πυκνότητας καλλιέργειες, η συνεχής παροχή νερού κατά 80-120 λίτρα/ημέρα/δέντρο (σε βαριά εδάφη) δίνει καλά αποτελέσματα.

AgroPublic | Δίπλα στον αγρότη, καθημερινά αγροτικά νέα, γεωπονικές δημοσιεύσεις | OIP 1646222063


Ασθένειες – Εχθροί -Συμπτώματα


 Εντομολογικές

  1. ΔΑΚΟΣ
    Τρύπα εισόδου στον καρπό. Προσβάλλει µόνο τον καρπό και προκαλεί σοβαρή ζημιά, µε αποτέλεσμα να μειώνει την παραγωγή και να υποβαθμίζει την ποιότητα τόσο των επιτραπέζιων ελιών, όσο και του ελαιόλαδου που θα παραχθεί από καρπούς προσβεβλημένους από το δάκο. Η ζημιά που προκαλεί είναι πολύ σοβαρή καθώς προκαλεί πρόωρη καρπόπτωση  της τάξης του 30-40%.
  2. ΠΥΡΗΝΟΤΡΗΤΗΣ
    Φαγώματα των φύλλων και ειδικά των τρυφερών φύλλων της κορυφής.
  3. ΡΥΓΧΙΤΗΣ
    Όταν δημιουργηθούν οι καρποί τρέφονται από αυτούς τρυπώντας με το ρύγχος τη σάρκα και προκαλούν πρώιμη καρπόπτωση.

Μυκητολογικές

  1. ΚΥΚΛΟΚΟΝΙΟ: Μεγάλη φυλλόπτωση . Κηλίδες στα φύλλα
  2. ΓΛΟΙΣΠΟΡΙΟ: Προσβάλλει κυρίως τους καρπούς κοντά στην ωρίμανση ή ώριμους. Εμφάνιση καστανής κηλίδας στον καρπό. Σάπισμα καρπού.
  3. ΚΕΡΚΟΣΠΟΡΑ: Καστανές κηλίδες στους πράσινους  καρπούς. Στα φύλλα εμφανίζονται κίτρινες περιοχές.
  4. ΙΣΚΑ: Μαλακή σήψη ξύλου του κορμού.


Ενδεικτική Φυτοπροστασία


Αντιμετώπιση δάκου:

 Η Αντιμετώπιση του δάκου της ελιάς γίνεται με τις εξής μεθόδους:

  •  Προληπτική αντιμετώπιση με χρήση εντομοκτόνου και ελκυστικού (Δολωματικοί ψεκασμοί) 
  •  Προληπτική αντιμετώπιση με χρήση τοξικών ουσιών. 
  •  Θεραπευτική αντιμετώπιση  Η προληπτική μέθοδος, αποτελεί την κύρια μέθοδο καταπολέμησης του δάκου στην Ελλάδα. Η βάση της μεθόδου βρίσκεται στην έλκυση και θανάτωση με δολωματικούς ψεκασμούς των ακμαίων νωρίς το θέρος και προτού τα θηλυκά ωριμάσουν σεξουαλικώς και γίνουν ικανά για εναποθέσεις. Η δεύτερη μέθοδος, η δολωματική έχει ένα ανασταλτικό παράγοντα ότι πρέπει να εφαρμόζεται σε μεγάλες εκτάσεις χωρίς να παρεμβάλλονται αψέκαστοι ελαιώνες για να υπάρχει κίνδυνος μολύνσεων από αυτούς καθώς θα συνεχίζεται η εξέλιξη του δάκου

Αντιμετώπιση πυρηνοτρήτη:

Το έντοµο αυτό έχει αρκετούς φυσικούς εχθρούς που µπορεί να βοηθήσουν στη µείωση του πληθυσµού του. Οι πιο γνωστοί φυσικοί εχθροί του λεκανίου είναι: Παράσιτα: Παρασιτούν νύµφες 2ης και 3ης ηλικίας. Metaphycus flavus. Metaphycus helvolus (Hymenoptera,Encyrtidae). Coccophaqus pulchellus (Hymenoptera, Aphelinidae) Αρπακτικά: Το ωοφάγο Scutellista cyanla (Hymenoptera, Pteromalidae) Chilocorus bipustulatus Adalia sp. (Coleoptera,Coccinelidae). Exochomus sp. 

Τα ωφέλιμα έντοµα όμως πολύ συχνά αδυνατούν να ελέγξουν εξ ολοκλήρου τις προσβολές µε αποτέλεσµα να προξενούνται σηµαντικές ζηµιές στην παραγωγή. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις καταφεύγουµε στη χηµική καταπολέµηση. Η χηµική καταπολέµηση του λεκανίου δεν είναι εύκολη λόγω της μακράς περιόδου εκκόλαψης των αυγών. 

Επειδή όπως αναφέρθηκε ευαίσθητα στα εντοµοκτόνα είναι οι έρπουσες και οι νύµφες 1ης ηλικίας, οι επεµβάσεις πρέπει να γίνονται εναντίον αυτών των σταδίων. Με βάση τις τοπικές παρατηρήσεις εξέλιξης των πληθυσµών, προσδιορίζεται η σωστή χρονική στιγµή για κάθε περιοχή, από τα τµήµατα Γεωργικών Προειδοποιήσεων των Υπηρεσιών του Υπουργείου Γεωργίας.

Αντιμετώπιση βαμβακάδας:

Η βαµβακάδα δεν θεωρείται σοβαρός εχθρός της ελιάς επειδή οι πληθυσµοί που αναπτύσσει δεν είναι σε θέση να δηµιουργήσουν σοβαρές απώλειες στην παραγωγή. Είναι πιθανών οι ψεκασµοί που εφαρµόζονται εναντίον των άλλων εχθρών της ελιάς να περιορίζουν την εξάπλωση του εντόµου.

Έτσι χηµική επέµβαση θα χρειαστεί µόνο σε περιπτώσεις έντονων προσβολών. Χρησιμοποιούνται κυρίως εντομοκτόνα. Τα χηµικά αυτά σκευάσµατα θα πρέπει να συνδυάζονται µε προσκολλητική ουσία, ώστε να επιτυγχάνεται καλύτερη επαφή του ψεκαστικού διαλύµατος µε τις βαµβακώδεις ουσίες που καλύπτουν τις νύµφες.

Αντιμετώπιση μαργαρόνιας:

Σοβαρή μείωση του πληθυσμού του εντόμου προκαλούν οι φυσικοί εχθροί όπως το ωοφάγο Υµενόπτερο Trichogramma sp. και τα παράσιτα, επίσης Υµενόπτερα Apanteles laevigatys και A. Lacteicolor και το Δίπτερο Ctenophorocera pavida. Για τη χηµική καταπολέµηση όταν είναι απαραίτητη, οι ψεκασµοί πρέπει να εφαρµόζονται εναντίον των νεαρών προνυµφών και των πρώτων ακµαίων την  άνοιξη.

Αντιμετώπιση ρυγχίτη:

Σε δέντρα που παρουσιάζουν διαβρώσεις στο φύλλωμα την άνοιξη , συνιστάται ψεκασμός με εντομοκτόνο επαφής αμέσως μετά την άνθηση.

Αντιμετώπιση γλοιοσπορίου:

Η αντιμετώπιση της ασθένειας γίνεται με δύο ψεκασμούς. Ο πρώτος γίνεται στην αρχή της άνοιξης και ο δεύτερος στην αρχή του φθινοπώρου πριν την έναρξη των βροχών. Αυτοί οι δύο ψεκασμοί γίνονται με την χρήση χαλκούχων σκευασμάτων (βορδιγάλειος πολτός ή υδροξείδιο χαλκού ή οξυχλωριούχος χαλκός- επιτρέπονται και στην βιολογική γεωργία) ή με την χρήση στρομπιλουρινών (δεν επιτρέπονται στην βιολογική γεωργία). Για να είναι αποτελεσματικοί οι ψεκασμοί πρέπει να γίνεται καθολικός ψεκασμός του δέντρου με πλήρη διαβροχή αυτού και με έμφαση στα κατώτερα τμήματα του.


Για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιες βασικές αρχές:

  1.  Πρώιμη συγκομιδή για να αποφύγουμε δευτερογενής μολύνσεις σε ώριμους καρπούς.
  2.  Αφαίρεση και κάψιμο κλαδιών με μουμιοποιημένους καρπούς.
  3.  Ορθολογικό κλάδεμα για καλύτερο αερισμό του δένδρου.
  4.  Ελαφριά κατεργασία του εδάφους για ενσωμάτωση των μουμιοποιημένων καρπών ή ξύσιμο των κτημάτων , συλλογή των προσβεβλημένων καρπών, και κάψιμο ή επιχωμάτωση αυτών.
  5.  Ανοιξιάτικος ψεκασμός κατά το κρόκιασμα των ανθέων για να προλάβουμε τις πρωτογενείς μολύνσεις και πάντα να θυμόμαστε πως η πρόληψη είναι καλύτερη από την θεραπεία.


Αντιμετώπιση κυκλοκόνιου:

Ο Φθινοπωρινός ψεκασμός είναι πολύ σημαντικός δεδομένου ότι αυτή η εποχή θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμη για την μόλυνση των δέντρων. Ειδικά εάν τις επόμενες ημέρες αναμένονται βροχοπτώσεις που θα δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη της ασθένειας. Απαιτείται προληπτικός ψεκασμός με χαλκούχα σκευάσματα με καλό λούσιμο των δέντρων και επανάληψή του μετά από 20-30 ημέρες περίπου, αν συνεχιστούν οι βροχοπτώσεις.

Ο ψεκασμός του φθινοπώρου είναι απαραίτητος και πρέπει να γίνεται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδος ακόμα και εκεί που έχουμε μικρή προσβολή. Θέλει προσοχή στις ιδιαίτερα οι ευαίσθητες ποικιλίες (Καλαμών) καθώς και στους ελαιώνες που βρίσκονται σε περιοχές με αυξημένη υγρασία. 

Τα κατάλληλα φάρμακα είναι: Βορδιγάλειος πολτός, Οξυχλωριούχος χαλκός, Υδροξείδιο του χαλκού και Θειικός τριφασικός χαλκός. Επίσης μπορεί να γίνουν και κλαδέματα αραίωσης της κόμης με σκοπό τη βελτίωση του αερισμού στο εσωτερικό των δέντρων που συμβάλει σε σημαντική μείωση των προσβολών από το κυκλοκόνιο.

AgroPublic | Δίπλα στον αγρότη, καθημερινά αγροτικά νέα, γεωπονικές δημοσιεύσεις | olives g454fd2d33 1920 1646221281


Συγκομιδή


H συγκομιδή των ελιών γίνεται με το χέρι ή μηχανικά. Οι ελιές πέφτουν στο έδαφος όπου υπάρχουν απλωμένα δίχτυα. Έτσι ο καρπός δεν πέφτει κατευθείαν στο έδαφος , δεν τραυματίζεται και είναι πιο εύκολο να μαζευτεί και να συσκευαστεί στα τελάρα ή τσουβάλια. Η συγκομιδή με το χέρι εφαρμόζεται στις επιτραπέζιες ελιές, προς αποφυγή τραυματισμών των καρπών και υποβάθμιση της ποιότητας (είναι όμως χρονοβόρο και πολύ δαπανηρό). Η μηχανική συγκομιδή γίνεται κυρίως στις ελαιοποιήσιμες ποικιλίες. Οι μέθοδοι που εφαρμόζονται είναι: 

  •  Με χτένια (κινούμενα είτε με ηλεκτρισμό-μπαταρία είτε με αέρα) και με συγκομιδή των καρπών από τα δίχτυα που στρώνονται κάτω από τα ελαιόδεντρα. 
  •  Δονητές κορμού-βραχιόνων με ή χωρίς ανάστροφη ομπρέλα (υποδοχέα καρπών). 
  •  Με μηχανές συγκομιδής που κινούνται πάνω από τα δέντρα, στις υπέρπυκνες φυτεύσεις.

Το κόστος του μαζέματος του μαζέματος του καρπού είναι πολύ μεγάλο. Αντιστοιχεί στο 70% περίπου του γενικού κόστους παραγωγής της ελαιοκαλλιέργειας και είναι απαραίτητο να βρεθούν τρόποι ώστε να μειωθεί .

AgroPublic | Δίπλα στον αγρότη, καθημερινά αγροτικά νέα, γεωπονικές δημοσιεύσεις | oil g3323c0a1e 640 1647335933

Πηγές : 

(http://www.ks-minerals-and-agriculture.com

ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  

Το βιβλίο της Ελιάς, Richard Fooks

Μ.Ε. Τζανακάκης – Β.Ι. Κατσόγιαννος (2003) Έντομα καρποφόρων δέντρων και αμπέλου.