Παρακάτω ακολουθεί ένα επιστημονικό άρθρο από το πανεπιστήμιο του Λονδίνου, μεταφρασμένο από την συγγραφική ομάδα της agropublic.gr
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό site eurekalert.org, στο οποίο δημοσιεύονται καθημερινά χιλιάδες επιστημονικά άρθρα και μελέτες από επιστήμονες.
Τροπικές καλλιέργειες όπως ο καφές, το κακάο, το καρπούζι και το μάνγκο μπορεί να κινδυνεύουν λόγω της απώλειας των επικονιαστών εντόμων, διαπιστώνει μια νέα μελέτη με επικεφαλής ερευνητές του UCL και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Science Advances διερευνά την περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ της κλιματικής αλλαγής, της αλλαγής της χρήσης γης και των επιπτώσεών τους στη βιοποικιλότητα των επικονιαστών, αποκαλύπτοντας τελικά σημαντικές επιπτώσεις στην παγκόσμια επικονίαση των καλλιεργειών.
Η μελέτη, η οποία συγκέντρωσε δεδομένα από 1.507 περιοχές καλλιέργειας καλλιεργειών σε όλο τον κόσμο και κατέγραψε 3.080 είδη επικονιαστών εντόμων, αποκαλύπτει μια ανησυχητική τάση – οι συνδυασμένες πιέσεις της κλιματικής αλλαγής και των γεωργικών δραστηριοτήτων έχουν οδηγήσει σε σημαντική μείωση τόσο της αφθονίας όσο και του πλούτου των επικονιαστών εντόμων.
Οι καλλιέργειες που εξαρτώνται σε κάποιο βαθμό από την επικονίαση από τα ζώα αποτελούν περίπου το 75% των καλλιεργειών. Το μοντέλο που δημιούργησε η ερευνητική ομάδα εξέτασε ποιες καλλιέργειες που εξαρτώνται από την επικονίαση απειλούνται περισσότερο μέχρι το 2050, με την ελπίδα να προειδοποιήσει τόσο τις γεωργικές κοινότητες όσο και τις κοινότητες διατήρησης.
Ο επικεφαλής της έρευνας και συγγραφέας Dr. Joe Millard, δήλωσε: «Η έρευνά μας δείχνει ότι οι τροπικές περιοχές κινδυνεύουν πιθανότατα περισσότερο όσον αφορά την παραγωγή καλλιεργειών από τις απώλειες επικονιαστών, κυρίως λόγω της αλληλεπίδρασης της κλιματικής αλλαγής και της χρήσης γης. Ενώ οι τοπικοί κίνδυνοι είναι υψηλότεροι σε περιοχές όπως η υποσαχάρια Αφρική, η Βόρεια και Νότια Αμερική και η νοτιοανατολική Ασία, οι επιπτώσεις αυτού του γεγονότος επεκτείνονται σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω του εμπορίου καλλιεργειών που εξαρτώνται από την επικονίαση».
Οι τροπικές περιοχές χαρακτηρίστηκαν ως ιδιαίτερα ευάλωτες στην αλληλεπίδραση της κλιματικής αλλαγής και της χρήσης γης, πράγμα που σημαίνει ότι καλλιέργειες όπως ο καφές, το κακάο, το μάνγκο και το καρπούζι, οι οποίες βασίζονται στην επικονίαση από έντομα, διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Οι καλλιέργειες αυτές διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο τόσο στις τοπικές οικονομίες όσο και στο παγκόσμιο εμπόριο και η μείωσή τους θα μπορούσε να προκαλέσει αυξημένη εισοδηματική ανασφάλεια για εκατομμύρια μικροκαλλιεργητές στις περιοχές αυτές.
Ο Δρ Millard συνέχισε: «Καθώς τα έντομα μειώνονται, λόγω της αδυναμίας τους να αντιμετωπίσουν τις αλληλεπιδρώσες επιδράσεις της κλιματικής αλλαγής και της χρήσης γης, το ίδιο θα συμβεί και με τις καλλιέργειες που βασίζονται σε αυτά ως επικονιαστές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι καλλιέργειες αυτές θα μπορούσαν να επικονιάζονται με το χέρι, αλλά αυτό θα απαιτούσε περισσότερη εργασία και μεγαλύτερο κόστος».
Η μελέτη υπογραμμίζει επίσης τη σημασία της αφθονίας και του πλούτου των επικονιαστών για την παροχή υπηρεσιών επικονίασης. Είναι προφανές ότι οι προσπάθειες για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής θα μπορούσαν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο για τη μελλοντική παραγωγή καλλιεργειών, αλλά οι προκλήσεις παραμένουν.
Καθώς ο κόσμος παλεύει με τον περίπλοκο ιστό της κλιματικής αλλαγής, της χρήσης γης και της απώλειας της βιοποικιλότητας, η μελέτη αυτή αποτελεί μια έντονη υπενθύμιση της διασύνδεσης των οικοσυστημάτων και του κρίσιμου ρόλου που διαδραματίζουν οι επικονιαστές στη διατήρηση της γεωργίας και της επισιτιστικής ασφάλειας.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας Dr Tim Newbold δήλωσε: «Η κλιματική αλλαγή θέτει σοβαρές απειλές όχι μόνο για το φυσικό περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα, αλλά και για την ανθρώπινη ευημερία, καθώς η απώλεια των επικονιαστών μπορεί να απειλήσει τα μέσα διαβίωσης των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που εξαρτώνται από καλλιέργειες που εξαρτώνται από την επικονίαση των ζώων.
«Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη ανάληψης παγκόσμιας δράσης για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, παράλληλα με τις προσπάθειες για την επιβράδυνση των αλλαγών στις χρήσεις γης και την προστασία των φυσικών οικοτόπων, ώστε να αποφευχθεί η βλάβη των επικονιαστών εντόμων».